v., stroming in de historiografie die zich bezighoudt met historische vormen van menselijk gedrag (zie historische psychologie).
(e) De mentaliteitsgeschiedenis onderzoekt het collectief gedrag (houdingen, emoties, waarden) van mensen in zijn verwevenheid met andere facetten van de maatschappij (economische, sociale, klimatologische, geografische, politieke), waarbij bijzondere aandacht wordt besteed aan veranderingen in mentaliteit. De Franse historicus
L.Febvre is een van de initiatiefnemers geweest, nagevolgd door o.a. F.>Braudel, P.=>Ariès en de theoloog M.-D. Chenu. In zekere zin is deze benadering gepopulariseerd door de romans van E.le Roy Ladurie (Montaillou, 1975) en Umberto Eco (II nome della rosa, 1981).
