[Eng.], v., techniek voor het reinigen van verontreinigde grond.
(e) Bij landfarming spreidt men de afgegraven grond in een dunne laag uit op een ondoorlatende ondergrond. De dunne laag wordt regelmatig omgezet (door middel van ploegen) en bemest, bekalkt enz. Micro-organismen zorgen dan voor de afbraak van de verontreinigende stoffen. Landfarming is een dure methode, want de verontreinigde grond moet worden afgegraven en getransporteerd; verder zijn er betrekkelijk grote oppervlakten terrein voor nodig. Alleen bij zeer ondiepe verontreinigingen, waarbij Bovendien weinig gevaar voor verspreiding bestaat, kan landfarming ter plaatse worden toegepast. Zie bodemsanering.
