Tsjechisch schrijver, *1.4.1929 Brno. Kundera was van 1952—70 aan de Praagse filmacademie verbonden, eerst als assistent, later als hoogleraar.
Daarnaast was hij in de jaren vijftig en zestig redacteur van de litteraire tijdschriften Liternárni Moviny en Listy. In die periode werd hij tevens bekend door o.a. zijn gedichtenbundel Monology (1957) en zijn toneelstuk Majitelé kličύ (1962; Du. vert. Der Schlüsselbesitzer, 1964). Zijn werk is veelal satirisch. Vooral zijn roman Zert (1967; Ned. vert. De grap) trok zeer de aandacht. Hierin nam hij de uitwassen van het dogmatische communisme, dat indertijd in Tsjechoslowakije aan de orde was, op de korrel. In 1968, toen er een einde kwam aan de Praagse Lente (zie aldaar), werd Kundera uitgesloten van de Tsjechoslowaakse schrijversbond. Bovendien kreeg hij een publikatieverbod.
Later verloor hij ook zijn positie aan de filmacademie. In 1973 verscheen in Parijs zijn roman La vie est ailleurs (Ned. vert. Het leven is elders, 1980), die met de Prix Médicis werd bekroond. Van 1975-78 was Kundera hoogleraar vergelijkende litteratuurwetenschap te Rennes, daarna vestigde hij zich in Parijs. Tot zijn romans, die veel succes oogstten, behoren: La valse aux adieux (1976; Ned. vert. De afscheidswals), Le livre du rire et de l’oubli (1979; Ned. vert. Het boek van de lach en de vergetelheid) en The unbearable lightness of being (1984).
