Antonius Johannes, Ned. schrijver, *23.2.1916 Deurne. Kortooms was aanvankelijk onderwijzer.
Van 1945—53 was hij journalist en daarna redacteur bij een uitgeverij. Kortooms heeft veel succes met zijn humoristische romans, waarvan vele in zijn geboortestreek, de Peel, spelen. Zijn roman Parochie in de Peel (1954), verscheen als feuilleton in een Tsjechisch weekblad en werd in het Frans en in het Duits vertaald, evenals Beekman en Beekman (3 dln. 1946-50) en De kleine emigratie (1951). Kortooms schreef ook enkele kinderboeken en een autobiografie Turf in m'n ransel (1974). Zijn in 1968 verschenen roman Help! De dokter verzuipt! werd in 1974 verfilmd. Vrijwel al zijn romans werden keer op keer herdrukt. Werken: Liefde in Peelland (1947), De zwarte plak (1948), Deze jongeman (1952), Dit zwarte goud (1954), Mijn kinderen eten turf (1959), Zon over de Peel (1966), En nu de keuken in! (1971), Laat de dokter maar schuiven (1975), Mijn oom Theodoor (1978), Als beminnen zondig is (1979), Laat de dokter maar opkrassen (1980), Hallo, tegenvoeter! (1981), Een nieuwe wereld voor Hendrik van Ham (1983). Kortsnoj, Viktor
Lvovitsj, Zwitsers schaakgrootmeester, *23.3.1931 Leningrad; van Russische afkomst. Kortsjnoj vluchtte in 1976 uit de USSR en verbleef enige jaren in Nederland waar hij voor Volmac speelde, voordat hij zich in Zwitserland vestigde. Na zijn vlucht stelden de Russen een boycot tegen hem in, zodat hij geen belangrijke toernooien meer kon spelen en daardoor duidelijk benadeeld was in de twee matches die hij speelde tegen wereldkampioen Karpov: in 1978 een incidentrijke, fel bestreden match te Baguio (Filippijnen) en in 1981 een te Merano (Italië), die hij kansloos verloor. Velen, m.n. in het westen, menen dat Kortsjnoj in de tweede helft van de jaren zeventig in feite sterker was dan Karpov, maar door de Russische boycot van de wereldtitel werd afgehouden. Ook in de volgende cyclus om het wereldkampioenschap kwam Kortsjnoj ver: hij werd pas in de finale verslagen door de latere uitdager G.Kasparov. Inmiddels hadden zijn vrouw en zoon in 1982 Rusland mogen verlaten, terwijl de Russen begin 1984 de boycot ophieven (zie schaken); toen was Kortsjnoj echter al over de top van zijn kunnen heen.
