Methode voor het storten van vaste afvalstoffen op of in de bodem waarbij de milieuhygiënische en esthetische bezwaren van het storten zoveel mogelijk beperkt worden en het terrein na de beëindiging van de startactiviteiten een positieve functie in het landschap gaat vervullen. Stortplaatsen worden meestal gelokaliseerd op laaggelegen gronden, waar de ophoging die het gevolg is van het storten een bodemverbetering betekent, of in afgravingen (voormalige, of nog in bedrijf zijnde).
Bij de aanleg moet ervoor gezorgd worden dat m.n. het front van de stortplaats het gehele jaar door toegankelijk is, ook in perioden met zware regenval, sneeuw en vorst. Daartoe kunnen tijdelijke wegen worden aangelegd en onderhouden met behulp van afvalmaterialen zoals puin, slakken en sintels. De stortplaats moet worden afgesloten met een (verplaatsbare) omheining ten einde onbevoegden buiten en zwerfvuil binnen te houden. Aanleg van een aarden ringwal of van groenschermen voorkomt esthetische bezwaren, alsmede het wegwaaien van stof en zwerfvuil. Het stortfront wordt zo klein mogelijk gehouden en het vuil wordt regelmatig afgedekt met aarde. Dit voorkomt de verspreiding van stof, zwerfvuil, rook of stank en het ontstaan van insektenplagen, overlast van knaagdieren (ratten) en vogels (meeuwen).
Het gestorte vuil wordt zo vast mogelijk aangereden met behulp van compacteerders. Bij het vastrijden worden holle ruimten (b.v. verpakkingen) geplet, flessen gebroken enz. Om waterverontreiniging tegen te gaan, dient er onder de stort een ondoordringbare laag te zijn, zodat doorsijpelend water (zie percolatiewater) niet in het grondwater kan terechtkomen. Door ook de toplaag ondoordringbaar te maken en met voldoende helling aan te brengen, zorgt men er bovendien voor dat het regenwater boven over de stort wegloopt zonder met het afval in contact te zijn gekomen.
Na het beëindigen van de stortactiviteiten wordt een relatief dikke (0,5-2 m) afdeklaag aangebracht. Het terrein kan dan voor zijn eindbestemming gereedgemaakt worden. Op dergelijke terreinen kunnen eigenlijk geen zware constructies verrijzen (vanwege verzakkingen en mogelijk gistingsgas dat zich in die constructies zou kunnen verzamelen, waardoor explosiegevaar kan ontstaan). Zulke terreinen worden dan ook meestal ingericht als recreatiegebieden, sportvelden e.d.
