Vlaams dichter en prozaschrijver, *4.4.1937 Lichtaart. In 1965 richtte Depeuter met Robin Hannelore en Walter Van den Broeck het litteraire tijdschrift Heibel op.
Samen met dit duo publiceerde hij in 1970 in boekvorm Trojka voor spoken. Zijn eerste dichtbundel. Als een gat in de wand, publiceerde hij in 1962 onder de schuilnaam L.I.Veke. Zijn eerste roman, Om niet te verstenen (1968), gaf blijk van een pessimistische levensvisie, die in zijn volgende romans, De hand aan jezelf (1969), De Siamese tweeling (1973), De rode cirkel (1975) en Een driehoek (1976), bevestigd werd. In de novellenbundel Zeven slagen op de gong (1970) staat de dood centraal. Behalve een viertal andere verhalenbundels, waaronder de verbeeldingsrijke Het sneeuwmeisje (1971), publiceerde hij de novelle De tuimelaar (1982). Dichten uit het nulpunt is een kritisch essay over de dichter Bert Schierbeek. Depeuter beschouwt zichzelf als een mythische symbolist. Hij schrijft in een gebalde stijl, die soms geforceerd aandoet.
