Vlaams dichter, *21.2.1944 Mechelen. De Coninck studeerde Germaanse filologie aan de Katholieke Universiteit te Leuven, was daarna korte tijd leraar en werd vervolgens redacteur bij het weekblad Humo. Zijn relativerende en vaak ironiserende gedichten hebben meestal betrekking op de alledaagse realiteit.
Enkele bundels van hem zijn: Lachen tot je zwart ziet (1968), De lenige liefde (1969), Woe is woe in de Nedderlens? (1972), Zolang er sneeuw ligt (1975), Met een klank van hobo (1980), Over de troost van pessimisme (1983; essays), Onbegonnen werk: gedichten 1964—82 (1984).
