Zeeverzekering

betekenis & definitie

Zeeverzekering - Deze is, behalve door de bepalingen omtrent verzekering in het algemeen, geregeld in de artt. 592—685 K. Zij heeft in het bijzonder tot onderwerp het casco en de kiel van het schip, het tuig en de takelage, het oorlogstuig, mondbehoeften en in het algemeen alles wat het schip tot het in zee brengen toe gekost heeft, de op bodemerij geschoten penningen en de premie, de lading, verwacht wordende winst (zie WINSTVERZEKERING), de te verdienen vrachtpenningen, het gevaar der slavernij. Bij een verzekering op het schip, zonder verdere aanduiding, wordt daaronder verstaan het casco en de kiel, het tuig, de takelage en het oorlogstuig (art. 593 K.). Voor rekening van den verzekeraar zijn alle verliezen en schaden, die aan de verzekerde voorwerpen overkomen door storm, onweder, schipbreuk, stranding, overzeilen, aanzeilen, aanvaren, aandrijven, gedwongen verandering van koers, van de reis of van het schip, door het werpen van goederen, door brand, geweld, overstrooming, neming, kapers, roovers, aanhouding op last van hooger hand, verklaring van oorlog, represailles; alle schaden, veroorzaakt door nalatigheid, schelmerij of verzuim van den schipper of de scheepsgezellen en in het algemeen door alle van buiten aankomende onheilen (veelal samengevat onder den naam van zeeëvenementen), tenzij door de bepaling der wet of door beding bij de polis, de verzekeraar van het loopen van eenige dezer gevaren ware vrijgesteld (art. 637 K.). Zie verder ABANDONNEMENT, FRANCHISE, LEKKAADJE, MOLEST, TOTAAL VERLIES.