Turgor - is de spanning, die in de plantencel heerscht tusschen celwand en celinhoud. Laatstgenoemde vertoont een osmotischen druk, die aanleiding is, dat de celwand elastisch gespannen wordt. Een cel, die voldoende water kan opnemen en waar dientengevolge deze t. tot uiting komt, heet turgescent. De osmotische druk in de cel verdwijnt met den dood, omdat dan te gelijkertijd het protoplasma permeabel wordt voor opgeloste stoffen.
Bij wateronttrekking verdwijnt de t. en men bezit hierin het middel hem te meten. Daarvoor wordt een cel gelegd in oplossingen van KN03, van verschillende sterkte, en nu gezocht, welke oplossing nog juist wel en welke niet meer zooveel water onttrekt, dat de protoplast zich los maakt van den celwand (plasmolyse). Daartusschen ligt dan de oplossing, die juist denzelfden osmotischen druk bezit als het celvocht, die daarmede isotonisch is. Men vindt zoo waarden, die tusschen 4 en 10 Atm. liggen, dikwijls ook tot 20 Atm. gaan, een heel enkele maal hooger zijn, tot 100 Atm. toe. De stevigheid van jonge deelen is aan den t. te danken. Zie WEEFSELSPANNING.
