Saxifraga - plantengeslacht der Saxifragaceeën, met 250 soorten, vooral in hooge bergstreken van het N.-halfrond. (Zie plaat Alpenplanten, fig. 18 en 19). Hoewel naar de groeiplaats „Steenbreek” genoemd, komen inheemsche soorten voor op zandgrond, bouwland, enz. De mooiste dezer is S. granulata, 10—20 c.M. hoog, met knoldragend wortelstokje, gelobde, niervormige blaadjes en witte bloempjes omstreeks Juni. Een gevuldbloemige var. met bloemen van 3 c.M. diam. heet: Haarlem’s klokkenspel.
Iets grooter en veel gebruikt als randplantje is S. umbrosa uit de Pyreneeën, het Porceleinbloempje, ook wel bekend als Schildersverdriet en Menniste-zusjes. Het groeit goed in de schaduw, heeft overwinterende, eivormige, gekartelde blaadjes en bloeit in Juni aan ijle, langgesteelde pluimen met kleine, bruinrose bloempjes. Voor een uitvoerig overzicht is hier geen plaats. Aanbevelenswaardig zijn om den mosachtigen groei: S. decipiens, S. hypnoides en S. muscoides met witte of rosé bloempjes. Van de roset-vormende is S. arachnoidea interessant door de witte draadjes, waarmede het oversponnen is.
Grootere rosetten van dicht opeenstaande blaadjes hebben S. longifolia, de „Koningin der Pyreneeën”, (roset 20 c.M., bloempluim 50 c.M.) en S. Cotyledon met breedere blaadjes en hoogere bloempluim. De meeste dezer S. zijn kalkminnende planten; dikwijls hebben de blaadjes reeksen kalkschubjes. S. peltata (Peltiphyllum peltatum) uit Californië heeft langgesteelde, schildvormige, gelobde bladeren (tot 60 c.M. diam.), die in den herfst afsterven. Zij bloeit in het voorjaar met rosé bloemen in groote bijschermen. Zie voorts : BERGENIA en MOEDERPLANTJE.
