Opper-Lotharingen - naam van ’t Zuidelijk deel van het door hertog Bruno gesplitste hert. Lotharingen. In 1040 kwam de hertogelijke waardigheid aan Gerhard van den Elzas, wiens geslacht hier in verschillende zijtakken is blijven heerschen tot 1735.
Veel te beteekenen had het hert., dat meestal kortweg Lotharingen genoemd werd, niet. In de jaren 1475—1477 had het strijd te voeren tegen Karel den Stoute van Bourgondië, die het beleg sloeg voor Nancy en deze stad innam (1475). Met hulp van de Zwitsers slaagde René II er in zijn land te herwinnen en Karel bij Nancy te verslaan.
In de 17e eeuw bracht het bondgen. van de Loth. hertogen ’t land in strijd met de Franschen. Zoo werd het tijdens den 30-j. oorlog door de Franschen bezet (1634) en eerst in 1659 weer ontruimd. Opnieuw in strijd geraakt met de Franschen verliet hertog Karel IV in 1670 opnieuw ’t land, dat nu bij Frankrijk ingelijfd werd, totdat het in 1697 bij den vrede van Rijswijk zijn onafhankelijkheid herkreeg.
Bij den vrede van Ween (1735) en ruilde hertog Frans zijn land met Toscane en trad als hertog op Stanislas Lescinsky van Polen, na wiens dood in 1766 het aan Frankrijk kwam (zie ELZAS-LOTHARINGEN).
Litt.: Calmet, Hist, ecclésiastique et civile de Lorraine (1745-1757; 7 dln.); Digot, Histoire de Lorraine (1880, 6 dln.); Huhn, Gesch. Lothringens (1879, 2 dl.); Dierichsweiler, Gesch. Lothringens (1901); Tijdschriften: Jahrb. f. Gesch., Sprache und Litteratur Elsas-Lothringens (1888 e. v.); Jahrb. der Ges. f. Lothr, Gesch. und Alt. (1889 e. v.).
