Octaaf

betekenis & definitie

Octaaf (muz.), de achtste toontrap, vanuit den grondtoon (diatonisch) gerekend; beide tonen, die het octaaf begrenzen, dragen denzelfden naam. Het woord o. wordt ook gebezigd om het toonstelsel in groepen van 8 (eigenl. 7) tonen, van C tot C af te tellen. Men sprak van: sub-contra-, contra-, groot-, klein-, een-, tweedriegestreept o. enz. De Sonnaville heeft die benamingen gewijzigd en spreekt van C1, C2 (enz.) Discant, en C2C3(enz.) Bas.