Magneet - In het algemeen lichaam, dat magnetische eigenschappen bezit. In het bijzonder wordt met den naam m. bestempeld een voorwerp van een of andere ferromagnetische stof, dat zelf een magnetisch veld bezit. In de natuur treft men natuurlijke m. van magneetijzersteen aan. Deze kunnen soms aanzienlijke afmetingen bezitten en groote krachten uitoefenen, Teyler’s Museum te Haarlem is b.v. in het bezit van natuurlijke m., die gewichten van enkele Kilogrammen kunnen dragen.
Kunstmatige m. worden gemaakt van verschillende voor dit doel geschikte staalsoorten en op de een of andere wijze gemagnetiseerd, hetzij dat ze met een anderen m. gestreken worden, of dat ze in een magnetisch veld, afkomstig van een electrischen stroom, worden geplaatst. Doorgaans hebben deze m. de gedaante van staven (staafmagneten) of van hoefijzers (hoefijzermagneten). Vaak worden eenige aldus verkregen m. evenwijdig aan elkaar of tegen elkaar gelegd om een grooter draagvermogen te verkrijgen; de uiteinden worden dan soms voorzien van stukken week ijzer ; zulk een combinatie wordt wel een magnetisch magazijn genoemd. Zoowel de natuurlijke als de kunstmatige m. zijn permanente m., d. w. z. ze behouden de magnetische eigenschappen. Wel worden de m. na längeren tijd zwakker, doch de magnetische eigenschappen gaan niet verloren. Het best blijven deze bewaard, wanneer twee of meer m. met behulp van stukken week ijzer te zamen een magnetisch circuit vormen, zoodat de inductielijnen zoo weinig mogelijk door lucht gaan. Lichamen, die geen permanente m. zijn, kunnen, in een magnetisch veld geplaatst, tijdelijk magnetische eigenschappen verkrijgen, men noemt ze dan temporaire m. Zulks is b.v. het geval met week ijzer, dat geplaatst is in een magnetisch veld, afkomstig van een electrischen stroom. In welke mate de lichamen tot temporaire m. worden onder die omstandigheden, hangt af van hunne susceptibiliteit.
Gewoonlijk wordt aangenomen, dat de magnetische eigenschappen van een m. tot stand komen, doordat zeer kleine deeltjes er van, die elk op zichzelf magnetisch zijn, gericht worden. Deze kleine deeltjes worden vaak elementairmagneetjes genoemd; of de moleculen van den m. zelf aldus moeten worden aangeduid of bepaalde combinaties ervan, is nog niet geheel zeker, evenals de wijze, waarop in deze elementairmagneetjes de magnetisatie tot stand komt. P. Weiss onderstelt, dat hiertoe meewerkt een inwendig magnetisch veld (moleculair magnetisch veld), dat evenredig zou zijn met de magnetisatie, terwijl de kristalletjes, waaruit de m. is opgebouwd, steeds in de eene of in de andere richting gemagnetiseerd zouden zijn. Intusschen is deze spontane magnetisatie van kristallen nog niet met zekerheid waargenomen.
Zie MAGNETISATIE, MAGNETISCH MOMENT.
