Inschieten - het inleidende vuur der artillerie, dat dient om de gegevens te verzamelen, die noodig zijn om met de gewenschte nauwkeurigheid het eigenlijke uitwerkingsvuur af te geven. Men onderscheidt het insch. voor de lengte, het insch. voor de breedte, en bij projectielen, die in de lucht moeten springen, het regelen van de springhoogte. Bij het insch. v. d. 1. wordt waargenomen of het eerste schot of de eerste laag schoten vóór of achter het doel valt en handelt men in algemeenen zin als volgt: naargelang van deze waarneming wordt het vuur over een afstand van één of meermalen 100 M. naar voren of naar achteren verlegd, totdat men een waarneming in tegengestelden zin van de eerste verkrijgt ; dan wordt geschoten op een afstand, liggende tusschen dien van het laatste en dien van het vóórlaatste schot (of tusschen de afstanden der laatste twee lagen). Zoo voortgaande kan men het doel insluiten tusschen twee grenzen en, den afstand bepalen, waarop zeer waarschijnlijk het doel zal liggen; artilleristische afstand.
Een groep schoten, alle afgegeven onder den elevatiehoek voor dien afstand, kan nader doen zien of de gemiddelde baan (zie TREFKANS) door het doel gaat. Men is in den regel tevreden, wanneer niet minder dan 1/3 der schoten aan één zijde (vóór of achter) het gewenschte trefpunt valt. Bij het insch. v. d. breedte kan men met waarnemingsinstrumenten (bijv. kijkers) meten, hoever rechts of links van het doel de schoten vallen en op grond van deze opmetingen de zijdelingsche richting van de vuurmonden verbeteren. Kan de batterijcommandant het doel niet zien, dan worden door waarnemers in vliegtuigen of door ver van de batterij opgestelde waarnemers algemeene aanwijzingen omtrent de ligging van het vuur verstrekt, bijv. het vuur ligt ongeveer 300 M. te ver en 200 M. rechts. Vergelijk INTERVAL en SCHIETRËGELS.
