Electra - (Gr ), bet. „de heldere” 1) Dochter van Oceanus en Tethys, bij Thaumas moeder van Iris en de Harpijen.
2) Dochter van Atlas en Pleiöne, eene der 7 Pleiaden en bij Zeus (Juppiter) moeder van Dardanus, die van Samothrace naar Troje ging, en van Eetion of Jasion. De Italische sage maakt E. tot de vrouw van Corythus, dien zij daar Dardanus, Iasion en Harmonia schenkt.
3) Dochter van Agamemnon en Clytaemnestra, zuster van Iphigenia en Orestes, vooral bekend door de Gr. tragedie. Na haars vaders vermoording verwijderde zij den jongen Orestes uit Mycene en riep hem later in hare ellende terug om hunne moeder en haar verleider Aegisthus te dooden. Hierop gaf Orestes haar aan zijn vriend Pylades ten huwelijk. Aeschylus heeft in de Choephori — Sophocles in de Electra — Euripides in de Electra en in de Orestes deze stof behandeld.
Voorstellingen van E., terwijl zij helpt bij den moord op Aegisthus, vindt men van de oudste roodfigurige vazen af (zie KERAMIEK, Grieksch-Romeinsch)tot aan de Romeinsche sarkophagen toe. Een relief van terracotta van omstreeks 460 v. Chr.stelt haar met Orestes aan het graf van Agamemnon voor. Of de bekende groepen van een vrouw en een man in de verzameling Ludovisi te Rome en het Museum te Napels E. en Orestes voorstellen, valt niet uit te maken.
