E ris met - de smet d. i. de onreinheid, die denmensch krachtens de erfzonde* aankleeft, en diezijn geheele bestaan, lichamelijk en geestelijk,teekent. Deze geheele voorstelling is in het O.enK. T. aanwezig. In de Chr. kerk is zij bepaaldelijkdoor Augustinus* ontwikkeld tegenover Pela-gius*, die den mensch als een blad wit papierdeed geboren worden en de zonde aan navolgingtoeschreef.
In de 17e en bepaaldelijk in de 18eeeuw, die met den natuurlijken mensch en devrijheid van den enkele dweepte, werd deze leerbesnoeid of ontkend. In onzen tijd wordt op densamenhang der geslachten en dus op de erfe-lijkheid (herediteit) de nadruk gelegd, en is ookde zin voor de donkere zijde der menschelijkenatuur levendig, zeer sterk in materialistischenzin (Lombroso). Intusschen, erfelijkheid in hetalgemeen onderscheidt zich scherp van erfzondeenz., in zooverre de laatste eene ethisch-religieuzebeoordeeling van den toestand van den menschinsluit. Ribot, L’hérédité psychologique; G. J.A. Jonker, Erfelijkheid en toerekenbaarheid,Theol. Stud. 1894.
