Calatrava-orde

betekenis & definitie

Calatrava-orde - Spaansche ridderorde, ingesteld ten tijde van Alfonso VIII van Castilië en benoemd naar een Spaansch slot, Calatrava, dat genoemde vorst in 1146 op Cordova veroverde en dat in 1149 den Tempelheeren ter verdediging werd overgegeven; dezen konden het slechts tot 1167 behouden en moesten het toen aan Sancho III teruggeven, die het in 1168 den abt Raymond van het Cistercienser klooster Fitero ter verdediging overliet; genoemde abt bevestigde het slot en stelde nog hetzelfde jaar een ridderorde in, onder de regels der Cisterciensers; na den dood des stichters scheidden de ridders der orde zich van de monniken af, zonder echter het geestelijk verband met de Cisterciensers te verbreken, kozen don Garcias de Redon tot hun eersten grootmeester, en verkregen 26 Sept. 1164 van Alexander III de pauselijke bevestiging; toen in 1197 Calatrava aan de Mooren verloren ging, togen de ridders naar Salvatierra, en begon de orde den naam van Orde van Salvatierra te voeren, tot in 1212 Calatrava weder in hun bezit kwam; in 1624 werd het grootmeesterschap der orde door den paus voor altijd met de Spaansche kroon vereenigd; in 1640 verkregen de ridders het recht te huwen, doch moesten zich verbinden het dogma van de onbevlekte ontvangenis van Maria te verdedigen. Sinds 1808 wordt de orde bijna geheel als een orde van verdienste opgevat. Door de republikeinsche regeering van 1872 werd zij opgeheven, door Alfonso XIII echter weder hersteld. Het ordekleed bestaat uit een witten mantel, met een rood kruis van leliën op de linkerzijde; het ordeteeken is een rood leliekruis op een ruitvormig van boven met tropheeën versierd zilveren veld, en wordt gedragen aan een rood lint.