m. (-s),
1. (algemeen) stof die harde stoffen plastisch maakt;
2. stof die aan verfstoffen en plastics wordt toegevoegd om de elasticiteit te verhogen.
Weekmakers moeten goed met de kunststof mengbaar zijn. De externe weekmakers dringen zich tussen de polymeerketens van de kunststof en vergroten daarmee hun onderlinge afstand. De beweeglijkheid van de macromoleculen neemt daardoor toe en het verwekingspunt komt lager te liggen. Wordt dit effect bereikt met behulp van aan de macromoleculen gebonden moleculengroepen, dan wordt gesproken van interne weekmakers. Kamfer werd reeds in 1864 als weekmaker in celluloid gebruikt. In PVC wordt vooral vaak dioctylftalaat gebruikt. De meeste weekmakers zijn esters van organische zuren, kunststof.
