v./m. (-s), ontvanger bestemd voor semafonie. Een semafoon is een radio-oproepontvanger die zowel draagbaar als in auto of vaartuig kan worden gebruikt.
Hij is afgestemd op een van de draaggolffrequenties: 87,150 MHz; 87,200 MHz; 87,250 MHz of 87,30 MHz. Bij gebruik in draagbare uitvoering wordt de semafoon gevoed met batterijen; in auto of vaartuig via de accu. Op het front van de semafoon bevindt zich een uitleeseenheid, waarmee door middel van oplichtende cijfers of lampjes een ontvangen code zichtbaar kan worden gemaakt. Elk apparaat heeft een afzonderlijk nummer waarmee het selectief kan worden opgeroepen. Ook kan een aantal semafoons onder een zelfde nummer bereikbaar worden gemaakt, b.v. voor de brandweer. Na een oproep vanaf een telefoontoestel, aangesloten op het openbare telefoonnet, wordt de gebruiker door middel van een toonsignaal geattendeerd, waarna hij na het indrukken van een toets een code kan uitlezen.
Er kan slechts één code tegelijkertijd kenbaar worden gemaakt. Indien men zich buiten bereik van de zenders bevindt, signaleert de semafoon dit automatisch. Met een semafoon kunnen door toepassing van een zgn. relaisbodem, schakelfuncties op afstand worden verricht.
