m. (-kamelen), (ook: lichter), hulpmiddel dat ca.1700 gebruikt werd om schepen vanuit de Zuiderzee naar Amsterdam te brengen.
De scheepskameel is in 1691 door Meeuwes Meindertz Bakker uitgevonden en bestond uit twee drijfkasten. De kasten, gevuld met water, werden aan weerszijden van het schip vastgemaakt en dan leeggepompt, waardoor zij voldoende drijfvermogen kregen om het schip over de ondiepte van Pampus heen te helpen.
