Duits historicus, *16.5.1845 te Bremen, ♱12.1.1929 te Berlijn. Schäfer was hoogleraar te Jena (1877), Breslau (1885), Tübingen (1888), Heidelberg (1896) en Berlijn (1903—21).
Schäfer verdedigde de opvatting, dat de politieke geschiedenis het eigenlijke arbeidsterrein van de historicus moet zijn. Werken: Die Hansestädte und König Waldemar von Dänemark (1879), Das eigentliche Arbeitsgebiet der Geschichte (1888), Die deutsche Hanse (1903; 3e dr. 1925), Weltgeschichte der Neuzeit (2 dln. 1907; 11e dr. 1922), Deutsche Geschichte (2 dln. 1910), Aufsätze, Vorträge und Reden (2 dln. 1913), Mein Leben (1926).
