[Lat.], m. (-s, -en),
1. licht-of straalkaatser; m.n. inrichting om licht te concentreren: een lamp met reflector; ook het geheel van lichtbron en reflecterende inrichting;
2. spiegeltelescoop;
3. (fysiologie) centrum van reflexen;
4. in een kernreactor materiaal dat rondom de reactorkern is aangebracht om de ontsnapping van neutronen zoveel mogelijk te verhinderen.
AKOESTIEK
een reflector, of klankkaatser, is meestal een houten constructie die boven of achter een geluidbron (spreker, orkest) wordt aangebracht om het geluid op het publiek te richten. Reflectoren boven een orkest dienen vaak om het akoestisch contact tussen de musici te verbeteren, alsmede om de initial time delay gap van de zaal te verkleinen waardoor de zgn. intimiteit toeneemt.
KERNFYSICA
Als reflector kunnen alleen die materialen gebruikt worden die een groot neutronenverstrooiend vermogen hebben en waarbij de kans op neutronenabsorptie klein is. Geschikte reflectormaterialen zijn zwaar water, grafiet en beryllium.
TELECOMMUNICATIE
De reflector van een televisie-antenne bestaat uit een staaf of pijp, in lengte iets groter dan de bijbehorende dipool (antenne). Door de werking van de reflector wordt een krachtiger signaal ontvangen, alsmede de richtwerking gunstig beïnvloed. De reflector wordt parallel aan de dipool geplaatst op een afstand, gekozen in samenhang met de frequentie, zie director, reflectie.
