m., carcinoma prostatae, een kwaadaardige woekering van het epitheel van de prostaat.
Prostaatkanker treedt zelden op vóór het 50e jaar, daarboven neemt echter de frequentie steeds meer toe. Bij lijkopeningen van mannen die ouder dan 50 jaar werden, vindt men in 14 % van de gevallen prostaatkanker, terwijl 6 % van de mannen die aan kanker sterven prostaatkanker hebben. Prostaatkanker kan zich manifesteren door een gestoorde urinelozing, maar dat is slechts in de minderheid van de gevallen een vroeg symptoom. Vaak openbaren deze gezwellen zich het eerst door hun uitzaaiingen en wel vooral die in het skelet. Behalve door prostaatverwijdering kan men vaak verlichting van de klachten geven door de patiënt te behandelen met vrouwelijke geslachtshormonen (oestrogenen), eventueel gecombineerd met castratie, dit om de mannelijke geslachtshormonen uit te schakelen. In vele gevallen kan een aldus behandelde patiënt, meestal toch al bejaard, nog jarenlang een actief leven leiden.
