Frans economische regio ten noorden van de monding van de Gironde, 25791 km², 1505000 inw. Hoofdstad: Poitiers.
Poitou-Charentes bestaat uit de departementen Charente, Charente-Maritime, Vienne en Deux-Sèvres.BEVOLKING. Na een snelle bevolkingsgroei in 1800–80 en een langzame toename tot ca. 1950 stagneert de bevolkingsaanwas en treedt er enige vergrijzing op. Velen trekken naar Parijs en naar de steden binnen de regio.
ECONOMIE. De beroepsbevolking werkt voor 28 % in de primaire sector (m.n. landbouw). In de industrie werkt 30 % en in de dienstensector 42 %. Hoewel het aandeel van de bevolking dat zijn inkomen uit de landbouw verwerft jaarlijks afneemt, is de regio toch nog sterk agrarisch gericht. Van de industriearbeiders werkt 25 % in de agrarische industrie en velen in de dienstensector zijn nauw met de landbouw verbonden.
Landbouw. Van de totale oppervlakte wordt 75 % gebruikt voor de landen tuinbouw. Daarnaast is ca. 10 % van het gebied bedekt met bos. Van de cultuurgrond is 65 % akkerland, verder m.n. grasland. De veeteelt is vooral gebaseerd op runderen, maar de teelt van schapen (9 % van het Franse totaal) en geiten (21 % van het Franse totaal) is van belang. Van de runderen wordt ca. 50 % gebruikt als melkvee.
Poitou-Charentes is één van de bekendste Franse wijnbouwgebieden, met 100000 ha wijngaarden, en 11 % van de Franse wijnproduktie (centrum is Cognac). Vrijwel alle wijnen zijn wit en 90 % wordt gedestilleerd. Van de bedrijven is 65 % kleiner dan 20 ha waardoor veel agrariërs (22 %) nevenarbeid moeten verrichten.
Visserij. De grootste vissershaven is La Rochelle (128 schepen); kleinere vissersplaatsen zijn o.a. Royan, La Cotinière en Saint-Martin-de-Ré. Met hulp van de overheid probeert men de visserij te herstructureren. Poitou-Charentes is de belangrijkste regio voor de schelpdierenteelt.
Industrie. Vergeleken met Frankrijk als geheel is Poitou-Charentes zwak geïndustrialiseerd. De meeste industrieën verwerken landbouwprodukten of zijn kleine verwerkende bedrijven die gegroeid zijn uit vroegere ambachten (houtverwerking, meubels, leder, glas, keramiek en papier). In het kader van industriële decentralisatie zijn nieuwe bedrijven in de streek gevestigd (chemie, elektronijverheid, metaalindustrie), maar zij hebben een beperkte invloed op de industriële ontwikkeling. Van de bedrijven heeft 89 % minder dan zes werknemers in dienst. Het aantal kleine vestigingen daalt en het aantal werknemers van de grotere bedrijven neemt toe.
La Rochelle en Angoulême zijn de belangrijkste industriesteden. La Rochelle produceert o.a. vliegtuigonderdelen en spoorwegmaterieel en heeft verder scheepswerven en auto-industrie. In het dep. Deux-Sèvres is de kledingindustrie van belang.
De dienstensector wordt gekenmerkt door het ontbreken van werkelijk grote steden in het gebied: Poitiers, Angoulême en La Rochelle hebben minder dan 100000 inw. Dit betekent o.a. dat het aantal hoogwaardige tertiaire functies (administratie, banken verzekeringswezen, onderzoek en onderwijs) beperkt is. Door de haven van La Rochelle zijn een aantal mensen in de buitenlandse handel werkzaam. Door de betrekkelijk geringe afstand tot Parijs en de aanwezigheid van 380 km kustlijn ontwikkelt het toerisme zich gunstig. Het wegennet in Poitou-Charentes is vrij dicht. Saintes en Cognac beschikken over een militair vliegveld. Poitiers en La Rochelle hebben beide een verharde startbaan voor burgerluchtverkeer.
LITT. L’économie de la région Poitou-Charentes (1970); Statistiques et indicateurs des régions françaises (1974).
