m. (-en, -s),
1. toestel om in dun materiaal, meestal papier, een of meer gaatjes te ponsen;
2. (heelkunde) instrument om doorboringen te verrichten, b.v. in een schedel.
De handbediende perforator wordt gebruikt om twee, vier of een serie gaatjes in papier te ponsen teneinde de vellen in ordners of ringbanden op te kunnen bergen. Mechanische perforators worden toegepast voor het maken van ponsbanden voor b.v. de telegraaf, computers en elektronisch bestuurde machines. Reeksen smalle gleufjes worden met de perforator gemaakt om scheurlijnen in papier te verkrijgen. Hier worden de gaten haaks op de vezelrichting aangebracht om scheuren naast de perforatie te voorkomen.
