v. (-en), belasting geheven bij de overdracht van onroerende goederen of van zakelijke rechten daarop. In Nederland wordt overdrachtsbelasting geheven ingevolge de wet van 24.12.1970, Stb. 611.
Deze belasting vervangt en verruimt de Registratiewet van 1917.De belasting is een van de belastingen van rechtsverkeer. De overdrachtsbelasting wordt berekend over de waarde en bedraagt 5 %. De wet kent, teneinde het ontgaan van de belasting tegen te gaan verschillende uitbreidingen van het begrip onroerende goederen. Zo worden bepaalde certificaatrechten, aandelen in onroerendgoedmaatschappijen e.d. als onroerende goederen aangemerkt. Verkrijgingen krachtens boedelmenging, erfrecht of verjaring, scheiding van een huwelijksgemeenschap of nalatenschap, en natrekking leiden niet tot belastingheffing. Daarnaast zijn een aantal specifieke vrijstellingen in de wet opgenomen, zoals vrijstelling indien omzetbelasting is geheven, bij inbreng van onroerend goed in een vennootschap, bij interne reorganisaties van NV’s en BV’s.
De belasting wordt geheven van de verkrijger en moet op aangifte worden voldaan. Indien van de verkrijging een notariële akte is opgemaakt, wordt de belasting geheven bij de aanbieding van die akte ter registratie en is de notaris hoofdelijk aansprakelijk voor de belasting. Voor België, registratierecht.
