v. (-s, -n), (computerprogrammering) methode voor het behandelen van problemen waarin men naar de beste (optimale) oplossing zoekt.
Optimaliseringsmethoden worden veel toegepast bij het bepalen van het maximum of minimum van een functie van meer veranderlijken, of van de integraal van een nader te bepalen functie. Optimaliseringsmethoden vormen een belangrijk studiegebied binnen de operationele analyse, vele van de benodigde becijferingstechnieken komen voort uit de numerieke analyse. Voorbeelden: mathematische programmering, dynamische programmering, variatierekening.
