Deens schrijver en predikant, *13 januari 1898 te Maribo, ♱(gefusilleerd) 4 januari 1944 te Silkeborg. Munk was een markante persoonlijkheid in het Deense culturele leven van 1930−44.
Hij bewonderde aanvankelijk leidersfiguren zoals Hitler en Mussolini, maar hekelde later fel de jodenvervolgingen, en het fascisme. Tijdens de Duitse bezetting wekte hij het Deense volk op tot een nationale en christelijke gezindheid. Hij werd door nazi’s vermoord. Munk schreef lyriek, essays en toneel waarin hij theologische, filosofische en politieke problemen aan de orde stelt. Uit zijn werk spreken de ideeën van S.Kierkegaard.M.n. in zijn toneelstukken weet Munk de moeilijke problemen die hij aanroert door het gebruik van dramatische effecten toegankelijk te maken.
Werken: toneel: En idealist (1928), Cant (1931), Ordet (1932; Ned. vert. Het woord, 1951), Han sidder ved smeltediglen (1938; Hij zit bij de smeltkroes), Niels Ebbesen (1942); essays: I Guds bismer (1946; Ned. vert. In Gods waagschaal, 1947); autobiografie: Foråret så sagte kommer 1942; Ned. vert. Het voorjaar komt, 1948). Uitgaven: Mindeudgave (9 dln. 1948−49).
LITT. H.Brix, Hurtigst svandt den lyse sommer (1946); J.Winkler en J.Nøjgaard, K.Munk (1950); S.Holm, K.Munk (1961); N.Nøjgaard, Mest lever vi når vi dør. Syv skitser om K.Munk (1973).
