een chronische ziekte van het centrale zenuwstelsel, gekenmerkt doordat zich in hersenen en ruggemerg een aantal woekeringen van gliaweefsel (het steunweefsel in het zenuwstelsel) ontwikkelt, terwijl het aantal zenuwvezels in die gebieden is verminderd. Toch vindt men in de eerste fase in de haarden altijd normale zenuwvezels, wat verklaart dat aanvankelijk nooit totale verlammingen optreden.
De oorzaak van deze ziekte is onbekend, maar men vermoedt dat een allergisch reageren van het zenuwstelsel een belangrijke factor is. Sommigen rekenen multipele sclerose tot de auto-immuunziekten, anderen denken aan een virus als ontstaansoorzaak. Het ziektebeeld is zeer wisselend. Merkwaardige symptomen zijn de ataxie en de eigenaardige trillingen bij de aanvang van willekeurige bewegingen. De ataxie betreft de spieren van de ledematen, van de spraak en van het gezicht. De huidreflexen zijn verlaagd, de peesreflexen zijn verhoogd.
Eigenaardig is een zwakker worden van de naar de slapen gekeerde helft van de gezichtszenuw met gezichtsveldbeperkingen. Hoofdpijn en duizeligheid zijn de hersenverschijnselen die dikwijls vroegtijdig optreden. Het ziektebeeld kan zich over vele jaren ontwikkelen, waarbij vaak gedurende geruime tijd de verschijnselen sterk kunnen teruggaan. De behandeling is ten dele gericht op de mogelijk allergische immunologische oorzaak, maar bestaat voornamelijk uit revalidatie, oefenen en leren optimaal gebruik te maken van die spiergroepen die goed functioneren.
