m. (-s), thermometer waarop men de hoogste temperatuur kan aflezen die op een plaats gedurende een voorafgaand tijdsinterval heeft geheerst.
In de gebruikelijke uitvoering is een maximumthermometer een kwikthermometer waarbij in het capillair een vernauwing is aangebracht, waardoor het kwik bij toenemende temperatuur in het capillair kan opstijgen, bij dalende temperatuur echter niet zonder uitwendig geweld in het kwikreservoir kan terugkeren. De kwikkolom breekt dan bij de vernauwing af en blijf in haar volle lengte in het capillair. De bovenkant van de kwikkolom geeft dan de hoogste waarden die de temperatuur heeft bereikt. Het bekendste voorbeeld is de koorts thermometer. Bij andere uitvoeringen van de maximumthermometer bevindt zich boven de vloeistof in het capillair een ijzeren staafje dat bij temperatuurstijging omhoog wordt gedrukt en bij een temperatuurdaling op zijn plaats blijft hangen. Na aflezing kan het staafje met behulp van een magneetje weer tegen de meniscus worden gebracht.
