de, Frans schrijver, *1555 Caen, †16.10.1628 Parijs. De Malherbe studeerde in Parijs en Heidelberg.
Vanaf 1605 verbleef hij aan het hof in Parijs, waar hij in 1609 hofdichter werd. De plaats die hij in de geschiedenis van de Franse dichtkunst inneemt is die van een hervormer. Zijn doel was orde en regelmaat te brengen in de poëzie, zoals die zich in de renaissancetijd ontwikkeld had. Hij maakte het gevoel ondergeschikt aan de rede en het bijzondere, het individuele aan het algemene. Zijn gedichten vertolken niet de aandoeningen van een gevoelsmens, maar veeleer de ideeën van een verstandsmens, en ontwikkelen bij voorkeur ge meenplaatsen Hij keurde het gebruik van neologismen, archaïsmen en samengestelde woorden af. Syntaxis en woordenschat moeten zich volgens hem richten naar het algemeen beschaafd gebruik. Zijn stijl is krachtig, maar opmerkelijk onpersoonlijk. Ook op metrisch gebied wilde hij alles nauwkeurig regelen.
De Malherbe beschouwde een gedicht als volmaakt wanneer het zich naar de inhoud onderscheidde door duidelijkheid, orde en logische gedachtengang en naar de vorm door nauwkeurigheid en beknoptheid. Doordat hij zelf tijd noch moeite spaarde om die volmaaktheid te bereiken, heeft hij slechts weinig gedichten nagelaten. Het zijn vooral stances, odes, sonnetten, chansons, epigrammen en grafschriften. Zijn roem begon na 1660 met Boileaus Enfin Malherbe vint. Werken: Les larmes de Saint-Pierre (1587), Consolation à monsieur Du Périer(1599), Prière pour le roi (1605), L'académie de l'art poétique (1610). Uitgaven: Oeuvres complètes, door L.Lalanne (5 dln. 1862—69); Poésies, door J. Lavaud (1932); Commentaire sur Desportes, door V.E.Graham (1963); Oeuvres poétiques, door R. Formilhagne en R.Lebègue
(1968); Oeuvres, door A.Adam (1971).
LITT. R.Fromilhagne, La vie de Malherbe (1954); 4me Centenaire de la naissance de Malherbe (1956); R.Bray, La formation de la doctrine classique en France (1966).
