(ontwikkelingspsychologie) vorm van niet-logisch denken; de wereld naar eigen hand willen zetten, een zekere macht willen (of denken te) hebben over mensen en dingen. Magisch denken treedt vooral op wanneer men de samenhang tussen oorzaak en gevolg nog niet (zoals bij jonge kinderen) of niet meer (bij volwassenen b.v. in onoverzichtelijke of gespannen situaties) kan overzien.
Bij kleuters treft men het in sterke mate aan, b.v. als ik dit steentje precies op die straatsteen kan gooien, gebeurt er straks iets fijns.
