Marie Edmé Patrice Maurice markies de, Frans officier en politicus, *13 juni 1808 te kasteel Sully (bij Autun), ♱17 oktober 1893 te La Forest (Loiret). Mac-Mahon diende voornamelijk in Algerije, onderscheidde zich in de Krimoorlog (1854―56), besliste in de Italiaanse veldtocht door zijn ingrijpen de Slag bij Magenta (1859, verheffing tot hertog van Magenta en maarschalk) en was van 1864―70 gouverneur-generaal van Algerije.
Tijdens de Frans-Duitse Oorlog (1870―71) verloor hij de Slag bij Wörth. Daarna kreeg hij opdracht de in Metz belegerde Bazaine c.s. te ontzetten. In de Slag bij Sedan werd Mac-Mahon gewond en gevangengenomen. Na de vrede werd hij in 1871 vrijgelaten en kreeg hij het bevel over de troepen die de Commune van Parijs onderdrukten. In 1873 werd Mac-Mahon door de monarchistische partijen tot staatshoofd gekozen. Nadat de restauratie van de Bourbons mislukt was (1875) en de Kamer een republikeinse meerderheid had gekregen, werd Mac-Mahon’s positie moeilijker. Toen de meerderheid van de monarchisten ook in de Senaat verloren ging, trad Mac-Mahon af (1879). Werk: L’armée de Versailles depuis sa déformation jusqu’à la complète pacification de Paris (1871).LITT. S.de Sacy, Le maréchal Mac-Mahon, duc de Magenta (1960).
