m. (mv.), verzamelnaam voor verschillende schimmelsoorten, die een slecht opkomen van zaden of het wegvallen van kiemplanten veroorzaken.
(e) Kiemschimmels zijn pathogene schimmels die uitsluitend of bij voorkeur de jonge kiemplant aantasten. Meestal treedt rot op aan de basis van het hypocotyl, zodat de zaailing omvalt of de gekiemde plant reeds gedood wordt voordat zij opgekomen is. Dit leidt tot het pleksgewijs wegvallen van planten (→smeul). Veel voorkomende kiemschimmels zijn Rhizoctonia solani en Pythium debaryanum. Aangezien deze schimmels ook als saprofyt in de grond kunnen overblijven, heeft vruchtwisseling weinig effect. Door behandeling van het zaad met fungiciden kan het zaad en de jonge zaailing beschermd worden tot de meest vatbare fase voorbij is. Een meer rigoureuze bestrijding van kiemschimmels bestaat uit stomen van de grond of grondontsmetting met chemicaliën, hetgeen evenwel slechts bij intensieve kascultures economisch rendabel is.
