naam van een tweetal optische verschijnselen ontdekt door de Schotse natuurkundige J.Kerr (1824-1907).
Het elektro-optische Kerr-effect is het optreden van dubbele breking van licht in een stof, waarin een elektrisch veld is aangelegd loodrecht op de richting van de lichtstralen. Het verschil in brekingsindex voor polarisatie van het licht evenwijdig aan het aangelegde veld en loodrecht daarop is evenredig met het produkt van de golflengte en het kwadraat van de elektrische veldsterkte. De evenredigheidsconstante heet Kerr-constante. Nitrobenzeen (C6H5N02) heeft een bijzonder grote Kerr-constante. De dubbele breking stelt zich zeer snel in na het aanleggen van het elektrische veld (in minder dan 10-8 s). Met behulp van een polarisator en een analysator kan het elektro-optische Kerr-effect worden gebruikt voor het maken van een snelle (fotografische) sluiter. Bij de golflengte van het gele natriumlicht en voor een Kerr-cel gevuld met nitrobenzeen en met een lengte van 10 cm in de richting van de lichtstraal is daartoe een veldsterkte vereist van ca. 11 kV/cm.
Het magneto-optische Kerr-effect is een verandering van de polarisatie van een lichtbundel bij terugkaatsing aan een spiegelend oppervlak van een ferromagnetische stof. In het eenvoudigste geval valt een lineair gepolariseerde lichtbundel loodrecht in op het oppervlak, terwijl ook de magnetisatie van het materiaal loodrecht op het oppervlak staat. Er treedt dan een draaiing van het polarisatievlak op, die voor iedere stof evenredig is met de magnetisatie. Het magneto-optische Kerr-effect kan o.a. worden gebruikt voor het zichtbaar maken van de structuur van Weiss-gebieden.
