[→Lat., verbod], o.,
1. (r.k.) een verbod tot uitoefening van godsdienstige functies of tot deelname aan godsdienstige plechtigheden, als strafmaatregel (e);
2. (Romeins recht) →interdictum.
(e) Een interdict kan persoonlijk zijn en dan een of meer personen treffen, of plaatselijk en dan alle rooms-katholieken binnen een bepaald gebied, met uitzondering voor stervenden en op hoge feestdagen. In de middeleeuwen werden soms gehele landen met het interdict belegd.
