(voluit: Het lied van de krijgsbende van Igor), het enige heldendicht uit de Russische middeleeuwen dat bewaard is gebleven (eind 12e eeuw). Het manuscript werd gevonden in 1795 als deel van een handschrift uit de 15e of 16e eeuw en werd door de vinder, graaf Moessin-Poesjkin in 1800 gedrukt.
In 1812 ging het handschrift bij de brand van Moskou verloren. Het lied beschrijft de ongelukkige veldtocht (1185) van Igor, prins van Novgorod-Seversk (Oekraïne), die ondanks het slechte voorteken van een zonsverduistering tegen de Polovtsen optrekt, in gevangenschap geraakt, maar weet te vluchten en behouden terugkeert. De dichter laat de gehele natuur meeleven met Igors lotgevallen. Groots is de schildering van de strijd, aangrijpend de klaagzang van Jaroslavna, Igors vrouw. De namen van Oudslavische góden worden in het lied vermeld: de winden heten kinderen van god Stribog, Rusland de nakomeling van de zonnegod Dazibog. Tegenwoordig is er een stroming die het Igorlied als een 18e-eeuwse vervalsing interpreteert. Uitgaven: Het lied van de krijgsbende van Igor (1927; Ned. vert.); door R.Jakobson e.a. (1948; met comm.); The song of Igor’s campaign (in: The comp. of Russian lit., 1971).LiTT. J.Besharov, Imagery of the Igor-tale (1956); T.Ciževska, Glossary of the Igor-tale (1966).
