bn. en bw. (-er, -st), 1. niet oppervlakkig, diepgaand, degelijk: — onderricht; een — kenner en beoefenaar van onze letteren; een — onderzoek; (bw.) op grondige wijze, degelijk: hij verstaat zijn talen —;
2. het wezen van de zaak rakend, ingrijpend: een grondige verbetering;
3. op goede gronden steunend, deugdelijk: hij heeft er grondige redenen voor;
4. ➝gronderig.
