Enrico, Italiaans rechtsgeleerde, *25.2.1856 San Benedetto Po, ♱ 12.4.1929 Rome. Ferri studeerde te Bologna.
Na privaatdocent geweest te zijn, was hij van 1884-1929 hoogleraar te Bologna, Siena, Pisa en Rome. Daarnaast redigeerde hij het extreem linkse partijblad Avanti (1900—05), en was tien jaar volksvertegenwoordiger. In 1929 werd hij senator. Zijn politieke denkbeelden waren toen van links naar meer rechts fascistisch geëvolueerd. Samen met o.a. Lombroso wordt hij beschouwd als de grondlegger van de Italiaanse school in het strafrecht.
Hun ideeën over de criminele antropologie droegen zij uit in het Archivo di Psichiatria Scienze penali ed Antropologica criminale, dat in 1880 op hun instigatie werd opgericht. De sociologische aanpak en het benadrukken van de sociale factoren in de misdaad zijn onder invloed van Ferri sterk gestimuleerd. Ferri maakte bij zijn onderzoek ook gebruik van de statistiek. Als voorzitter van de staatscommissie heeft hij grote invloed gehad op het ontwerp van een nieuw Italiaans WStr, dat in 1921 gereedkwam. Werken: L’imputabilità umana e la negazione del libero arbitrio (diss. 1877), Sociologica criminale (1881, in vele talen vertaald), Socialismo e criminalita (1883), Socialismo e scienza criminale (1895), Difese penali (3 dln. 1925), L’omicidio (1925), Studi sulla criminalita (1927), Principii di diritto criminale (1928).LITT. F.Collin, E.Ferri et l’avant-projet de Code Pénal Italien (diss. 1925); Scritti in onore di Ferri (1929); I.Radulesco, Un grand savant, E.Ferri (1929).
