m. (-s), ben. voor een verbinding die ontstaat als in een zuur een H-atoom vervangen wordt door een organische groep.
Carbonzure esters worden o.a. gevormd door de reactie tussen een carbonzuur en een alcohol onder invloed van een zure katalysator, b v. C2H5OH + CH3COOH ⇄ CH3COOC2H5 + H20. Ook bij de vervanging van een H-atoom in andere zuren, zoals HCl en H2S04, krijgt men esters, b.v. C2H5CL en C2H5S04H. Om een maximale opbrengst aan esters te krijgen, kan men het evenwicht naar rechts verschuiven door overmaat alcohol of zuur te gebruiken of het water weg te nemen met een waterbindend middel b.v. geconcentreerd zwavelzuur. De OH-groep van het carbonzuur komt in het gevormde water terecht samen met het H-atoom van de alcohol.
De esters van azijnzuur worden acetaten genoemd. Verscheidene esters hebben een aangename geur en worden toegepast in parfumcomposities. De verestering is een speciale vorm van een in de organische chemie meer algemeen geldende condensatiereactie waarbij twee componenten gebonden worden door een covalente binding en een molecule water afgesplitst wordt.
