term die in de natuurkunde in verschillende gevallen wordt gebruikt:
1. van een elektrisch veld, de in dat veld opgehoopte energie (per m3:1/2є0 E2, als er geen materie aanwezig is);
2. van een geladen geleider, de energie nodig om de geleider zover op te laden (1/2QV);
3. van een stroom, de energie die in een zeer korte tijd t vrij komt tussen twee punten met een potentiaalverschil elektrische centrale. e (e-i-t, i is de stroomsterkte); bij een wisselstroom wordt de energie die gemiddeld per tijdseenheid vrijkomt, gegeven door E.I-cos ዋ, waarin E en I de effectieve waarden zijn van het potentiaalverschil resp. de stroom, en het faseverschil tussen de stroom en het potentiaalverschil; de factor cos ዋ noemt men de arbeidsfactor.
