v./m., onderdeel van de mechanica, waarin de vormveranderingen die lichamen, m.n. de vaste lichamen, ondergaan ten gevolge van uitwendige krachten, worden bestudeerd.
De elastische eigenschappen van een vast lichaam (zie elasticiteit, zie elastische vervorming) worden beschreven met behulp van vier materiaalconstanten, de elastische constanten, nl.:
1. compressiemodulus K (zie compressie),
2. elasticiteitsmodules E,
3. dwarscontractiecoëfficiënt μ. (zie dwarscontractie),
4. glijdingsmodulus G (tabel).
Men kan bewijzen dat, voor isotrope materialen, deze elastische constanten onderling verbonden zijn door twee betrekkingen E = 3K (1 2μ) en E = 2G (1 + μ), zodat men kan volstaan twee ervan experimenteel te bepalen. Bij kleine vormveranderingen bestaat tussen de vormverandering en de kracht een lineair verband. zie Hooke, wet van. LITT. Stijfheid en Sterkte (1970).
