o. (-kleden),
1. witte doek of sluier die na de doop over de dopeling wordt gelegd;
2. doopjurk.
Oorspronkelijk was de bekleding na de doop, die men naakt ontving, een louter functioneel gebeuren. Vanaf de 4e eeuw vindt men echter speciale doopkleren, die de nieuwe mens symboliseren. Het opleggen van het witte kleed is in de Rooms-Katholieke Kerk nog steeds een rite na de doop. Het meer folkloristisch gebruik om het kind reeds vóór het doopsel in een witte doopjurk te kleden wordt steeds minder aangetroffen.
