[Lat. detegere, ontdekken], v.,
1. vaststellen van de aanwezigheid van iets, b.v. van geladen deeltjes en van gevaren ;
2. het waarneembaar maken van radiogolven.
MILITARIA
Detectie is het opsporen van de gevolgen van de inzet van nucleaire, biologische of chemische wapens met behulp van verkenningsmeters, dosismeters, intensiteitsmeters en andere (meet)apparatuur. Bij de landmacht wordt het merendeel van deze apparatuur bediend door personeel van het wapen der genie, dat hiervoor een speciale opleiding heeft genoten. NATUURKUNDE
Detectie is het aantonen van door atoomkernen uitgezonden stralingen (zie alfadeeltjes, zie betadeeltjes, zie gammastraling). De detectie van deze straling berust op ionisatie of aanslag van atomen (zie atoommodel), waaruit het detectiemateriaal bestaat. Er is een groot aantal detectoren in gebruik zoals de zie Geiger-Müllertelbuis, het ionisatievat, de scintillatieteller, de halfgeleiderdetector.
TELECOMMUNICATIETECHNIEK
Detectie is het waarneembaar maken van opgevangen elektromagnetische golven door middel van het gelijkrichten van gemoduleerde hoogfrequente elektrische trillingen. Men gebruikte vroeger als detectors: coherers, elektrolytische, magnetische en kristaldetectors; tegenwoordig: dioden, waaronder vacuümdiode (elektronenbuis), halfgeleiderdiode, en elektronische schakelingen met buizen en transistoren. zie demoduleren.
