afk. van dichloordifenyl-trichloorethaan.
Het wordt bereid uit chloraalhydraat en chloorbenzeen onder invloed van geconcentreerd zwavelzuur. ddt is niet ongevaarlijk bij inademen of contact met de huid; een orale dosis van 500 mg per kg lichaamsgewicht is dodelijk (2—24 uur). Het werd veel gebruikt als insecticide; de insektendodende werking werd in de Tweede Wereldoorlog ontdekt; de bestrijding van de klereluis met DDT bij de terugkomende dwangarbeiders en gevangenen heeft waarschijnlijk vlektyfusepidemieën voorkomen. ddt is biologisch niet afbreekbaar. Het wordt via de voeding in zeer kleine hoeveelheden in het lichaam opgenomen en in het vetweefsel opgeslagen, hierdoor ontstaat een ophoping van ddt, waardoor het pas na lange tijd werkzaam wordt. Het (bijna) uitsterven van grote roofvogels wordt o.a. hieraan geweten. De gemiddelde volwassen mens in de VS blijkt reeds ongeveer 500 mg ddt in het vetweefsel te hebben. Of dit op de zeer lange duur gevolgen heeft, zal moeten worden afgewacht. Sinds 1.7.1973 is het gebruik van DDT in Nederland verboden.
