v. (-s),
1. stoommachine, waarbij de expansie van de stoom over enkele achter elkaar geschakelde cilinders is verdeeld (e);
2. een elektrische generator die zodanig is uitgevoerd dat bij variërende belasting de spanning nagenoeg niet verandert (compounderen).
De opzet van de compoundmachine heeft ten doel tussen inen uitlaat van elke cilinder met een kleiner druk- en temperatuurverschil te werken en daarmee een zuiniger werking te bereiken dan bij een gewone, enkelvoudige expansiemachine met dezelfde aanvangsdruk en temperatuur. De begincondensatie is nl. bij een ééncilindermachine zeer groot en geeft een ongunstig rendement. Bij de cilinders, veelal drie, vroeger twee, onderscheidt men: hoge-drukcilinder (hdc), middel-drukcilinder (mdc) en lage-drukcilinder (LDC). De mdc heeft voor het grotere geëxpandeerde stoomvolume bij gelijke zuigerslaglengte een grotere middellijn dan de HDC en de LDC een nog grotere. De verbinding tussen de cilinders heet ‘receiver’ (Engels: reservoir, bufferruimte). De compoundmachines met drie en vier cilinders worden resp. wel tripel- en quadrupel-expansiemachine genoemd.
