m. (-s), regel toegepast wanneer erfgenaam en erflater tegelijk overlijden.
(e) In het Romeinse recht werd aangenomen, dat een volwassen zoon na, een onvolwassen zoon vóór zijn vader of moeder is gestorven. Anders de Ned. artt. 878 en 941 BW; deze bepalen, dat indien personen, van welke de een tot de nalatenschap van de ander geroepen wordt, door een en hetzelfde ongeval of op dezelfde dag omkomen zonder dat bekend is, wie het eerst overleden is, zij vermoed worden op hetzelfde ogenblik gestorven te zijn, en dat er geen overgang van erfenis van de ene ten bate van de andere plaats heeft. Voor overgang van recht is nodig, dat de erfopvolger nog leeft op het ogenblik van het overlijden van de erflater. Voornoemd vermoeden is voor tegenbewijs vatbaar.
De Belg. erfenisregel verschilt enigszins van die in het Ned. recht, en wordt bepaald door de artt. 721—722 BW. Indien verschillende personen die onderscheidenlijk tot elkaars erfenis geroepen zijn, bij dezelfde gebeurtenis omkomen, zonder dat men kan uitmaken wie van hen het eerst is gestorven, wordt het vermoeden van overleving bepaald door de omstandigheden van het feit en, bij gebreke daarvan, door de kracht van de jaren of van het geslacht.
