Adalbert von, eigenlijk: Louis Charles Adelaide de Chamisso de Boncourt, Duits dichter en natuuronderzoeker, *30.1.1781 slot Boncourt (Champagne), ♱21.8.1838 Berlijn; uit een Frans geslacht dat in 1790 uitweek. Von Chamisso werd page bij de koningin van Pruisen, kwam in 1798 bij het Pruisische leger, werd in 1801 luitenant en maakte als zodanig de veldtocht van 1806 mee.
Na de Pruisische nederlaag verliet hij de militaire dienst.In 1806 en 1809 ging hij naar Frankrijk terug en van 1811—12 was hij de gast van madame De Staël op het slot Coppet aan het Meer van Genève. Daarna begaf hij zich naar Berlijn waar hij plantkunde en medicijnen studeerde. Hij hield zich bezig met litteratuur, m.n. in de kring van de Nordsteinbund waar hij van 1803—05 mede-uitgever was van de Grüne Musenalmanach.
Vanaf 1807 wijdde hij zich geheel aan de litteratuur en de wetenschap: hij had contact met Von Arnim, Brentano, H.von Kleist en vele anderen. Na zijn studie te Berlijn nam hij van 1815—18 aan een Russische wetenschappelijke zeevaart om de wereld deel, waar hij een meesterlijk verslag van gaf: Beschreibung einer Reise um die Welt (1836). Later werd hij custos bij de botanische tuin te Berlijn.
Zijn gedichten verschenen eerst in het Frans, vanaf 1803 in het Duits. Zijn lyriek omvat een breed scala van thema’s en stemmingen. Vaak toont hij zich een romanticus, maar met vele thema’s dringt hij in het werkelijke leven door.
Das Riesenspielzeug, Die Sonne bringt es an den Tag zijn voorbeelden van zijn volksballaden, met Alte Waschfrau en Invalide raakt hij maatschappelijke problemen aan. De romantische autobiografische vertelling Peter Schlemihls wundersame Geschichte (1814), het verhaal van de man die zijn schaduw verkocht, vestigde zijn roem over de hele wereld. Een hoogtepunt was ook de cyclus Frauenliebe und -leben (muziek van Schumann).
Hij was vanaf 1832 redacteur van de Deutscher Musenalmanach. Als natuuronderzoeker is hij vooral bekend door de ontdekking van de generatiewisseling der Salpen. Uitgave: Gesammelte Werken (1963).
LITT. R.Riegel, Chamisso (2dln. 1934); U.Baumgartner, Chamissos Peter Schlemihl (diss. 1944); W. Thies, A.von Chamisso’s verskunst (1953); W.Feudel, A.von Chamisso als politischer Dichter (diss. 1965).
