v. (-s), de winning van bosprodukten.
Naast het hoofdprodukt hout omvat de bosexploitatie ook de bosbijprodukten, waartoe o.a. behoren harsen, gommen, rubber, rotan, strooisel en vruchten. De gebruiksvormen van hout zijn: rondhout, zaag- en fineerhout, industriehout en brandhout. De sterkste groei in houtverbruik gedurende de laatste decennia vond plaats in de houtverwerkende industrie, d.w.z. in de spaanplaten-, vezelplaten- en papierindustrie.
Om de winning en de afvoer van bosprodukten mogelijk te maken wordt het bos ontsloten door wegen of paden. Het aantal meters per weg per ha, nodig om een goede exploitatie mogelijk te maken, varieert sterk. Zo bedraagt het aantal meters weg per ha bij de bossen in Drenthe ca. 110 m, zij het niet allemaal even goed berijdbaar. Bij moderne oogsttechnieken kan dit getal aanzienlijk worden verlaagd.
Hout wordt door de beheerder van het bos verkocht op stam of liggend langs de bosrand. Bij verkoop op stam worden de houtoogstwerkzaamheden door de koper verricht.
Indien het hout door de verkoper wordt geveld, wordt het liggend langs de berijdbare bosweg verkocht. Het meten van hout is arbeidsintensief, daarom gaat men tegenwoordig vooral bij industriehout steeds meer over tot het wegen van het hout aan de fabriek. Daarbij wordt tegelijkertijd een monster getrokken om het vochtgehalte te bepalen, omdat het gewicht van een partij hout hiervan sterk afhankelijk is.
