[Lat. auspicia; zie avis, vogel, spicere, schouwen], (mv.),
1. voortekens: onder gunstige Auspiciën ;
2. onder de van, onder bescherming, toezicht, leiding van.
Bij de oude Romeinen was het waarnemen der auspicia oorspronkelijk het gadeslaan der vogels om de wil der goden te weten te komen, later elk middel om de instemming der goden met een voorgenomen handeling te vernemen, een gebruik dat wellicht van Etrurische herkomst is. Men onderscheidde particuliere auspicia en auspicia van staatswege, spontane en gevraagde. Belangrijke staatszaken mochten door een magistraat slechts auspicato ondernomen worden, d.w.z. nadat instemming van Jupiter daartoe door auspicia was verkregen. Oorspronkelijk hadden alleen patricische magistraten het recht de auspicia waar te nemen. Nadat in 367 v.C. ook plebejers tot de ambten waren toegelaten en zij door verkiezing in de comitia het recht tot auspicia verkregen, nam de invloed der auguren, die de magistraten bij de auspicia assisteerden, belangrijk toe en konden zij door genomen beslissingen te wraken de politiek beïnvloeden.
